Edwin werkt bij Gezinsboerderij Kom Maar

Tekst: Henrike Veerbeek, correspondent vrijwilligersverhalen
Foto’s: F. Waezi, vrijwilliger en fotograaf

Iedere vrijdagmorgen is Edwin in de achtertuin van Gezinsboerderij Kom Maar in Zeddam te vinden. Hij werkt daar als vrijwilliger om de tuin te onderhouden. Het is een beste lap grond en dus ook een behoorlijke klus. Vandaar dat Edwin nieuwe collega’s zoekt: “Het zou leuk zijn om dit werk samen met anderen te doen.” Wat hij in de tuin doet en waarom, dat vertelt Edwin mij graag.

Voordat we in gesprek gaan, is het eerst tijd voor de fotosessie. Achter de kruiwagen, met de schop in de hand, onkruid wieden in de border: het geeft een goed beeld wat Edwin zoal doet op de vrijdagochtend. Als we na het foto’s maken buiten op de tuinstoelen gaan zitten en de koffie ingeschonken is, steekt Edwin van wal: “De gezinsboerderij is een fijne plek om te werken. Als ik vrijdagmorgen kom, drink ik eerst altijd samen met John en Mariëtte koffie. Dan spreken we het werk door. Zij zijn de eigenaren van de gezinsboerderij en ik zie dat zij er hun handen vol aan hebben. Dus wat extra handen zijn welkom.”

Edwin en Mariëtte

Edwin is gepensioneerd en woont sinds een aantal jaren in de Achterhoek. Binnen twee weken na zijn pensioen was hij al bij Natuurmonumenten aan het werk. “We zijn hier in maart komen wonen en in november bedacht ik me dat er wel een halve dag vrijwilligerswerk bij kon. Daarom ben ik op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk dat ik buiten kon doen. Toen vond ik de vacature bij de Gezinsboerderij op de website van Welcom. Die sprak me aan en inmiddels werk ik hier al bijna twee jaar. Ik vind het heerlijk om buiten in de tuin aan het werk te zijn. Ik heb ook mijn eigen tuin ontworpen en aangelegd. Dus het werk past bij me. Maar eerlijk gezegd zou het nog leuker zijn om dit werk samen met anderen te doen. Voordeel is ook dat het dan sneller gaat en dat je met elkaar kan sparren over wat we gaan doen.”

Gezinsboerderij Kom Maar is ontstaan vanuit de visie dat elk kind, jongere of jongvolwassene een plek verdient waar ze zich veilig, gezien en vrij voelen om te groeien. Dat kan in de vorm van gastouderopvang, logeeropvang en dagbesteding. Ook bieden John en Mariëtte kinderen die niet in een pleeggezin kunnen wonen, een plek in hun gezinsboerderij. Het zijn vaak kinderen met een bijzondere of complexe achtergrond. Edwin: “Ik heb zelf vier kinderen, waarvan 3 met autistisch spectrum. Dat was niet heel erg zwaar qua opvoeding hoor. Maar wel speciaal en dat speelt hier ook. Dat verbindt in het contact met John en Mariëtte. Het voelt hier helemaal niet als werk. En als ik geen zin heb, kom ik niet.” Op mijn vraag of dat al eens gebeurd is, begint Edwin te lachen: “Haha, nee nog nooit. Wel ben ik een keer, toen het maar niet stopte met regenen, weer naar huis gegaan. Ik ben niet bang voor regen hoor, maar toen was het heel erg. Anders trek ik gewoon mijn regenjas aan.”

Edwin heeft het naar zijn zin in Zeddam, want hij houdt van buiten zijn. Midden in ons gesprek wijst hij in de lucht, daar vliegt een buizerd over. Edwin: “Daar geniet ik echt van, af en toe even stil staan bij de natuur. En daarna weer aan de slag met het werk. Ik ben nu bezig om het hek vrij te maken van begroeiing. Heel veel klimop en braamstruiken, dus dat is wel een klus.” Er is inderdaad al een flink stuk hek met gaas te zien. In het weiland ernaast lopen paarden, die ook bij de gezinsboerderij horen. “Ik breng de verbinding met de wei weer tot stand, dan kunnen de kinderen de paarden zien als ze in de tuin zijn. Dat is het leuke aan dit werk, het is heel concreet en je hoeft ook geen deskundige te zijn. Als ik soms twijfel of iets onkruid is of niet, dan pak ik gewoon mijn telefoon erbij en zoek het op. Hoe leuk zou het zijn om dat samen met andere vrijwilligers te doen?” eindigt Edwin zijn verhaal.

om op vrijdagmorgen tussen 9.00 en 12.00 uur aan de slag te gaan bij Gezinsboerderij Kom Maar? Kijk hier voor de vrijwilligersvacature.