Johan Koster liep zichzelf terug het leven in

Didam – Drie jaar geleden kon Johan nog geen 500 meter lopen. Hij moest revalideren in Dekkerswald, waar hij achter een rollator weer stap voor stap leerde bewegen. Inmiddels wandelt hij dagelijks, soms wel drie kilometer. “Wandelen heeft mijn leven 100 procent gedraaid,” zegt hij trots.

Door Karin van der Velden

Johan heeft longemfyseem en astma. Hij is inmiddels 24 uur per dag afhankelijk van zuurstof. Elke dag gaat hij naar buiten om te wandelen. “Het brengt plezier,” vertelt hij. “Ik ben altijd blij dat ik even kan lopen.”

Van revalidatie naar wandelgroep

Praktijkondersteuner Astrid zag Johan regelmatig lopen met zijn rollator, zowel in het gezondheidscentrum als daarbuiten. Wandelen is haar speerpunt. Ze probeert mensen in beweging te krijgen. “Ik spreek echt niet iedereen aan,” zegt ze, “maar bij Johan dacht ik dat het kon werken.”

En ze had gelijk. Johan sloot zich aan bij een wandelgroep die elke maandag vanuit het Didamse Gezondheidscentrum gaat wandelen. “In het begin kon ik niet praten en lopen tegelijk. Nu gaat dat moeiteloos.” Hij bouwde zijn afstand op van 500 meter naar 3 kilometer.

Meer dan wandelen

Inmiddels is Johan een vast gezicht in de wandelgroep. De groep is hecht en deelt lief en leed, maar praten over ziektes doen ze niet. Als iemand een mindere dag heeft, mag diegene voorop lopen en bepaalt het tempo. Vaak loopt Johan voorop: “Dan zeggen ze: ‘Follow the leader’,” lacht hij. “Meewandelen is gratis, je betaalt alleen je eigen kopje koffie,”

Een van Johans doelen was dat hij weer een balletje zou kunnen trappen met zijn kleinzoon. Dat is door het wandelen gelukt.”

Astrid ziet het succes van de wandelinitiatieven groeien. “In de zomer wandelen we ’s avonds, zodat mensen die werken ook kunnen meedoen. Iedereen die in het gezondheidscentrum werkt, weet ervan en moedigt mensen aan om mee te doen.”

Johan denkt weleens terug aan hoe hij er drie jaar geleden voor stond. “Toen had ik een ‘niet reanimeren’-bandje om. Het leven hoefde niet meer voor mij. Dat bandje heb ik een half jaar geleden afgedaan.” Nu is Johan ambassadeur voor het wandelen. “Achteraf denk ik: wat stom dat ik niet eerder ben begonnen.”

Iedereen is welkom

Astrid benadrukt dat iedereen vrijblijvend een keertje mee mag lopen. “Gewoon proberen, zonder verplichtingen.” Nieuwe wandelaars worden meteen opgenomen in de groep. Johan herkent het: “Ik dacht dat het moeilijk zou zijn om ertussen te komen. Ik was altijd erg verlegen, en dat ben ik nu ook niet meer.”