Wilma kookt wekelijks voor bewoners Elver

door Henrike Veerbeek, correspondent vrijwilligersverhalen

“Ga zitten, ik kom bij je”, zo begroet Wilma Becker mij als ik de woonkamer van het Elver huis in Didam in loop. Ze staat nog even met de medewerkers van Elver te overleggen. Het is woensdagmiddag en ze is net begonnen met haar wekelijkse vrijwilligerswerk. Om haar enthousiasme over te brengen maakt ze graag tijd om haar verhaal te vertellen.

Als de thee is ingeschonken, stelt Wilma zich voor en schuift ook aan. We zitten samen met de bewoners aan de grote eettafel. Kleuren, daar zijn ze mee bezig. Als ik contact probeer te leggen met de bewoner naast me, begint Wilma haar verhaal met een uitleg. “In dit huis wonen bewoners met een verstandelijke beperking, die niet altijd goed kunnen praten.  Maar er is zeker wel contact en verbinding mogelijk. Als ik woensdags hier aankom, staat één bewoner al met zijn jas in de handen. Hij weet namelijk dat we samen boodschappen voor het eten gaan doen. Daar kijkt hij naar uit, mooi vind ik dat.”

Wilma werkte zo’n 50 jaar in de zorg en heeft daarnaast met haar man een gezinshuis gehad. Kinderen met een verstandelijke beperking woonden bij hen in huis. Als gezin deden ze de gewone dingen. “Bijvoorbeeld in het dorp een ijsje eten, samen Sinterklaas vieren of een spelletje doen. Zoals dat gaat in een gezin met kinderen en ouders”, vertelt Wilma. Inmiddels zijn Wilma en haar man beide met pensioen. “We hebben nu meer de leeftijd van grootouders”, lacht Wilma. “We zijn gestopt met ons gezinshuis. Toch wil ik van betekenis blijven. En dat heb ik hier bij Elver gevonden.”

Wilma kende de locatie van Elver al toen ze aangaf daar vrijwilligerswerk te willen gaan doen. “Ik heb vanaf het begin tegen de medewerkers gezegd dat ik ondersteunend aan hen wilde zijn. Ze gaven aan dat ze het fijn zouden vinden als ik wilde koken. Leuk! Als ik op woensdag hier kom, overleggen we wat we gaan eten. Ik maak een boodschappenlijstje en dan ga ik samen met een bewoner naar de winkel. En dan aan de slag met de voorbereidingen. Ik zorg dat rond 5 uur, half 6 het eten op tafel staat.”

Als het eten op is, blijft Wilma nog een paar uurtjes. Ze legt uit: “Ik wil er ‘s avonds ook voor de bewoners zijn. Even in de gymzaal samen met een bal spelen. Of met elkaar het glas naar de glasbak brengen. Ik doe aar behoefte aan is. Dus als een bewoner op de bank zit en op het plekje naast hem klopt, kom ik er gezellig even bij zitten. Ook dan voel ik dat ik van betekenis ben.

Voordat ik de woonlocatie verlaat, praat ik nog even met Carla en Angelique, twee begeleiders van Elver. Ze zijn superblij met Wilma, met de band die ze met de bewoners heeft. Met het werk dat ze doet en zeker ook blij met haar lekkere toetjes! Ze geven allebei aan dat er veel behoefte is aan nieuwe vrijwilligers. En dat je ook van harte welkom bent als je iets voor een uurtje in de week zoekt. Om bijvoorbeeld even met een bewoner te fietsen, samen een ijsje te eten of een stukje te wandelen.

De vrijwilligervacatures van Elver vind je op: https://www.iedereenwelcom.nl/...